Maandag 2 maart 2009 was een trieste dag voor de Nederlandse televisie om twee redenen. In de eerste plaats omdat ik op die dag hoorde dat Walter van der Kamp enkele dagen eerder was overleden op 83 jarige leeftijd. Walter was de regisseur van enorme dramaproducties, zoals Willem van Oranje, Holland Glorie en De stille Kracht! Ik heb altijd met heel veel bewondering naar zijn producties gekeken: mooi gemaakt en met een geweldige timing. Ik had ooit de gelegenheid om naast Walter te zitten bij AVRO’s Toppop! Dat was in een periode dat regisseurs van alle afdelingen ook andere programma’s moesten maken. Ik was in die tijd video-editor bij de NOS. Er kwam op die bewuste dag in de Toppop studio de band Earth & Fire, met Jerney Kaagman als zangeres, langs. Als dramaregisseur wilde Walter het niet alleen registreren, maar ook echt zetten. Earth & Fire hadden toen de hit “Weekend” en, inderdaad, Jerney een blauw broekpak! Walter wilde een bepaalde “Mise-en-scène” van Jerney hebben op 1 camera! Zij moest langs haar bandleden lopen en af en toe verliefd naar hen kijken. Jerney had daar geen trek in, maar toen kwam de geweldige klasse van Walter om de hoek kijken! Hij kon Jerney zo motiveren, dat ze het toch deed. Een legendarische opname! Een geweldige man met fantastisch regiebloed door de aderen! Hij heeft historie geschreven voor de Nederlandse Televisie!
Ik mag mij gelukkig prijzen om heel vaak met zijn zoon Jurriaan te mogen werken. Jurriaan is eerste cameraman bij dutchView en naast een geweldig mens ook één van de béste cameramensen bij de Nederlandse TV. Hij was het ook die, als een volleerd ceremoniemeester, een ander, minder tragisch, afscheid georganiseerd had voor Crew Manager Camera bij dutchView: Theo Joosten. Jur had dat natuurlijk niet alleen gedaan, want bijna iedereen binnen zijn afdeling had wel een steentje (lees: sneeuwbol) bijgedragen, met name de opvolger van Theo, Anja Reinders.
Theo nam na vele tientallen jaren afscheid, omdat hij van een welverdiende rust kan genieten. Het was een ongelofelijk feest in studio 4 op het Mediapark! Theo heeft aan alle grote meercameraproducties meegewerkt en ook als eerste cameraman zijn stempel gedrukt op coaching, meedenken en geweldig camerawerk! Eén van de sprekers bij zijn afscheid was Bob Rooyens, waar Theo heel veel mee heeft samengewerkt. Bob, de Nestor van de TV regisseurs, had mooie, lange verhalen over de prettige samenwerking.
Studio 4 was aangekleed als een soort huiskamer, met de nodige oude camera’s die gebruikt werden in de actieve periode van Theo: LDK 3, LDK 14 en de nieuwste modellen. Ook een oude motordolly was uit het stof gehaald: wat een schitterend apparaat! Vele grote cameramensen én regisseurs zoals Guus Verstraete hebben nog gereden op zo’n dolly! Als dollyrijder en dat viel niet mee!
Ik ken Theo heel goed; we zijn in de loop der jaren bevriend geraakt. Qua werk zorgde hij altijd voor geweldige collega’s bij de producties die ik regisseerde. Ik weet zeker dat Anja dat ook zal doen ☺! Bij programma’s als Nederland Muziekland, Goud van Oud Live, klassieke muziekopnamen, specials met de Dolly Dots, Frank Boeijen, Pinkpop 1991, Kayak of grote Ahoy’ spektakels: Theo was er altijd bij. Hij adviseerde mij; discussieerde over lenzen en cameraposities, uitsnedes, overgangen: de ideale sparringpartner! Zowel in het voortraject als na afloop van een producties spatte de kwaliteit én de lol eraf! Zo kwamen ooit in Nijmegen na afloop van een muziekspecial terecht op een zolderkamer. Theo dook meteen de platenkast in, op zoek naar iets van The Beatles. Ongelofelijk veel lol gehad met enkele collega’s! In 2000 zijn we met z’n vieren (Han Budding, Roelof van der Schaaf, Theo en ik) naar Liverpool gegaan om de beroemde Beatles tour te doen. Wat was het leuk in die 2 dagen! Daar zag je dat, naast muziek en sport (Feyenoord!), fotografie ook een hobby van Theo is. Men name het fotograferen van mensen is fenomenaal. Voor die details moet je het maar eens aan hem zelf vragen!
Theo vatte zijn taak als manager Camera heel serieus op: Hij was eerlijk en recht door zee en had de moeilijke opgave om toentertijd Ruud Stienen op te volgen. Dat is meer dan goed gelukt! Ruud was er natuurlijk ook om zijn maatje een fijn afscheid te bezorgen. Wie dat ook deden waren Klaas Waverijn en Jurriaan van der Kamp! Zij hadden, met geweldig camerawerk van Bas Thijssen, een videoclip in elkaar gezet met een zelfgemaakte rap over Theo! Wat een succes! En misschien wel op YouTube te vinden! Bij verschillende programma’s hebben zij, verkleed als rappers (zie foto), hun muziek laten horen! Zo ook, naar ik heb begrepen, bij de Nationale IQ Test van BNN. Vóóraf aan de uitzending werd een opname gemaakt van Klaas en Jur met de rap. Het publiek riep aan het eind van dit optreden: “Theo bedankt, Theo bedankt!”. Heel geestig was het, dat aan het EIND van de uitzending van de IQ test dit ook op de zender te horen was. Het “Theo bedankt” schalde ook bij mij thuis uit de speakers. Later hoorde ik pas hoe dat tot stand gekomen was!! Zo ook hebben wij bij de Vrienden van Amstel in Ahoy’ deze zelfde rap opgenomen om in de clip te verwerken! Jammer genoeg waren er maar een paar shotjes van te zien, maar het was voor ons, als crew, geweldig om te doen. Theo moest in zijn eigen stad op afstand gehouden worden: dat viel niet mee voor Anja!
Om kort te gaan: Ik zal Theo missen, als collega, maar gelukkig niet als vriend! Ik zal genieten van alle mooie herinneringen aan fantastische producties én het fraaiste camerawerk! THEO BEDANKT!!
woensdag 4 maart 2009
donderdag 12 februari 2009
'LIVE UIT JERUZALEM"
Als meercamera regisseur word ik regelmatig benaderd voor het regisseren van bijzondere éénmalige producties. Ik vind het leuk om daar mijn tanden op vast te bijten.
Zo werd ik anderhalve maand geleden gevraagd om een live programma vanuit Jeruzalem (Israël) te regisseren. Nu heb ik heel wat ervaring met werken in andere landen. Zo mocht ik 3 jaar lang in Denemarken de Roskilde Concerten regisseren met een lokale ploeg. Dat heb ik ook gedaan in Tsjechië met een gedeeltelijke crew uit dat land, evenals in Amerika. Gelukkig was Engels altijd de voertaal en daar kom ik goed mee weg. Bovendien weet ik wat ik wil en niét wil!
Ik heb voor het TV programma “Live uit Jeruzalem” de juiste keuze gemaakt om het te regisseren! Het programma zou over de verkiezingen gaan in Israël en met alle Nederlands sprekende gasten worden behandeld. Het was een programma voor de EO, Moslim Omroep en Joodse Omroep gezamenlijk! Dat mag bijzonder genoemd worden, want met 3 verschillende Godsdiensten en dus ook 3 verschillende achterbannen heb je dus ook evenzoveel meningen. Opvallend genoeg ging de samenwerking goed. Natuurlijk waren er meningsverschillen, maar als er mondiaal zo met elkaar wordt omgegaan zijn we op de goede weg naar wereldvrede.
De producent in Israël is van Nederlandse komaf. Inspirerende man met heel veel contacten. Echter het maken van een live TV programma met een lokale ploeg is mij zwaar tegengevallen. Natuurlijk had ik mij goed ingelezen en voorbereid; tientallen emails gestuurd naar het lokale facilitaire bedrijf en slechts enkele antwoorden gekregen..... Helaas waren de contacten met de locatie en facilitaire bedrijf reeds afgesproken én betaald voordat ik in beeld kwam!
De locatie is mooi met uitzicht op de Oude Stad. Wij zonden het programma op 10 februari in de avond uit, in 2 delen. Het was natuurlijk donker buiten rond het uitzendtijdstip, maar het licht op de muur en andere gebouwen waren misschien te zien, met het juiste licht binnen en de juiste camera’s!
Ik had natuurlijk gevraagd om een lokale crew, die Engels sprak én kon verstaan! “Alles komt goed” was het antwoord en met mijn goedgelovigheid ging ik daarvan uit. Zeker gezien mijn eerdere ervaringen met buitenlandse crews! Die goedgelovigheid in Jeruzalem kreeg een nare bijsmaak, zo bleek achteraf. Iedereen weet in ons vak van programmamaker, dat er een aantal cruciale functies zijn: lichtontwerpers, cameramensen, video-editors, opnameleiders, audio-enigineers etc. Ik mocht gelukkig mijn eigen video-editor meenemen, Nic Stassen. En wat was ik blij, dat hij er was!! Aan mijn andere zijde was Michal de Wolf mijn steun, want zij sprak op een ongelofelijke manier Hebreeuws en kende de stad! Altijd handig, toch? Verder waren er bijzonder aardige collega’s van de EO, JO en NMO aanwezig! De presentatoren waren Andries Knevel, Hadassah de Boer en Abdellah Dami. De uitzendingen (er waren er 2 met daartussen NOVA) gingen vooraf door een kruisgesprek met “Tijd voor MAX” en “Netwerk”. De beide kruisgesprekken gingen goed, hoewel we Hilversum (EO gebouw met Netwerk) nooit hebben gehoord in de uitzending. Gelukkig wel met de meelevende collega’s in Hilversum!! Eerlijk gezegd was het kruisgesprek met MAX ook een soort van “testcase” voor ons in de wagen! Tja de wagen..... De eerste kennismaking was geen goede: zondag, 2 dagen voor de uitzending, zijn we in Tel Aviv gaan kijken, nadat wij Nic van het vliegveld hadden opgepikt. Na een korte zoektocht vonden we de wagen op een parkeerplaats achter een autodealer. De motorkap stond open en mij was verteld, dat het een redelijk nieuwe OB truck was: alles up-to-date. De vraag is alleen nu: vanaf welke “date”? De wagen was waarschijnlijk toch zo’n 15 jaar oud en in Engeland gebouwd. De achterklep stond open en daar lag een enorme hoeveelheid kabels, losse pluggen en een verouderde camera! Nu had ik mij natuurlijk wel op de hoogte laten brengen van de type beeldmenger en camera’s. Navraag gaf het antwoord: beeldmixer (Sony DVS-7150) is oké voor dit type programma, maar de camera’s Sony BVP-70-ISP en Panasonic AQ-2, zwaar verouderd. Bovendien was alles 4:3, dus in Hilversum moest het bij de MCR door de zg. ARC om een goed 16:9 plaatje te krijgen. Indien de camera’s goed onderhouden zijn is er nog wel een goed plaatje uit te krijgen. Wijde lenzen kennen ze niet in Israël, althans niet bij dit bedrijf en konden ze niet inhuren, dus de Jimmy Jib kreeg een 13 X, evenals de hand-held. Dat zou best eens te krap kunnen zijn, maar ik had de locatie nog niet gezien. Het was dus te krap!
Nadat Nic en ik over de eerste schrik heen waren en ons beloofd was, dat alles goed zou werken, gingen we terug naar Jeruzalem om de locatie te bekijken. Inderdaad prachtig; het werd gebruikt voor met name feesten en partijen. Vlak voor een bruiloft nog even gekeken hoe het met het licht gesteld was, met name op de muur en de Oude Stad. Veel te weinig, dat was met het blote oog ook wel te constateren. Nu had ik daar wel het vermoeden van, maar je hoopt toch op net een beetje meer licht!
De dag vóór de uitzending hebben we met name besteed aan de draaiboeken; het bekijken van de weergaven, welke Nic nog hier en daar heeft aangepast in de AVID op kantoor van de producent en andere zaken voor het programma. Het werd laat, want er waren nog de nodige discussiepunten die verwerkt moesten worden in het draaiboek.
Op de dag van uitzending, dinsdag 10 februari, was de crewcall 9 uur ’s ochtends. Het begon al niet goed: de OB truck kon niet op de plek staan waar die gepland was, omdat daar geparkeerde auto’s stonden en wegslepen was geen optie. Dus dan maar iets verder op, dichterbij de up-link van de satelliet naar Nederland! Voordat ik een beschrijving geef van de OB en crew even iets over de up-link. Er kwam een oud busje met een soort van “boedelbak met schotel”. Nic en ik hadden onze twijfels of het zou gaan werken, mede door het heel slechte weer, maar we hadden hier te maken met profs, toch? Twee andere schotels werden aan een lantaarnpaal en hek bevestigd.... De verbinding met Nederland ging inderdaad goed, maar een satelliet verbinding met Tel Aviv waar Chico Manashe (commentator van Channel 10 in Israël met Nederlandse roots) werkte niet goed: veel storing met af en toe beeld. ’s Avonds moest de verbinding gebruikt worden om inhoudelijke redenen. Vlak voordat we ze actual schakelden had iemand voor een andere satelliet gekozen, waardoor het beeld en geluid a-synchroon waren. Daarnaast kon één van de presentatoren, Andries Knevel, onze Chico niet verstaan, mede door omgevingsgeluid. Ervaren als Chico was gaf hij toch een kort verslag van de gebeurtenissen van de dag!
Het bouwen van de set, 2 tafels en een optreedplek voor de 2 optredens, ging van start. Doordat de wagen niet op z’n eerder vastgestelde plek stond kwamen ze kabels te kort voor audio! Na veel gedoe en op mijn aandringen hebben ze een kast met aansluitingen buiten laten staan met een plastic zak erover! Het weer werd steeds slechter met enorme buien en zelfs hagel! Binnen was de stemming rustig, te rustig, vond ik! Een man die de hele ochtend op een flightcase had gezeten en wat voor zich uit zat te staren bleek een cameraman. Een andere cameraman kwam binnen, keek naar een camera, ging zitten en klapte z’n laptop open! Weer een andere cameraman kwam bijna 2 uur te laat en miste de regiebespreking, zonder reden! Bijzonder was ook dat weer een andere cameraman een zonnebril droeg achter z’n camera! De handheld cameraman en de crane-operator waren oke! In de loop van de dag kreeg ik toch het vermoeden dat het niet goed ging komen met het geluid! Een microfoon was stuk van tafel “A” en hebben ze voor het gevoel maar laten staan om de andere microfoons maar richting die gast te richten, waar de microfoon stuk was. Op mijn verzoek om die te vervangen was het antwoord: “We hebben niet meer microfoons”! Dan huur je er maar één, riep ik nog, maar is ook nooit goed gekomen! Het intercom systeem van deze wagen was een regelrechte ramp: cameramensen konden me nog wel verstaan, hoewel de cameraman op camera 1 (die te laat was) nauwelijks Engels sprak én verstond! Gelukkig was Alfred Broer van de NMO mijn opnameleider, maar was een roepende in de woestijn want zijn systeem viel steeds uit! Oortjes hebben in deel 1 van de uitzending nooit gewerkt, doordat de geluidsman er ook nog allerlei andere bronnen bij had geprikt. Het was te laat voordat we daarachter kwamen! De presentatoren waren aan de Goden overgeleverd! Nu zou je denken, dat je in Jeruzalem daar wel mee weg komt, maar dat is niet zo!
Tijdens de middagrepetitie, nou ja repetitie....., was er veel technische onduidelijkheid! Met name het geluid was daar een onderdeel van! Zoals ik al hierboven heb beschreven traden er ook artiesten op in het programma: The Idan Raichel Project en Noa & Mira Awad. De band van Idan Raichel bestond uit 12 man, hadden een geheel eigen décor meegenomen en eisten een bepaalde plek in de set waar ik niet gelukkig mee was. Maar de afspraken waren reeds gemaakt en toegezegd, zonder met mij te overleggen. Ik heb uiteindelijk bakzeil moeten halen! Jammer, heel jammer!! Hierbij wordt ook maar weer duidelijk, dat een werkbezoek met alle disciplines ALTIJD met de regisseur moet gebeuren!! Enfin, de 2,5 uur durende opbouw EN soundcheck was echt te gek voor woorden, mede omdat het full-playback zou zijn. Nu hadden ze bij Idan Raichel een aparte manier van soundcheck, die niet echt zo gek is, maar voor ons ongebruikelijk! Zij spelen live in de zaal, maar in de wagen komt een links-rechts signaal uit de computer binnen (full-playback) en d.m.v. een clicktrack worden de muzikanten de juiste kant opgestuurd! Heel bijzonder, wanneer je een heel concert op deze manier doet, maar voor 2 X 40 seconden en 3 losse stukken buiten de uitzending om (tijdens NOVA) en 2 stukken in de uitzending toch een beetje overdreven. Het playback gedeelte klonk overigens als een klok ☺ !
Naast alle technische ongemakken kwam er ineens een probleempje bij, dat ik al in geen jaren meer gehoord had: een artiest wil maar van 1 kant aangeschoten worden! Dat heb ik wel eens met Julio Iglesias en Vicky Leandros meegemaakt, maar recentelijk niet! Tja, ik heb dan ook de laatste tijd van beide artiesten niet veel meer gehoord..... Dit “probleempje” was heel gemakkelijk te tackelen! Overigens was het licht op de beide artiesten theatraal uitgelicht, wat inhoudt dat het eigenlijk te laag in intensiteit was. Was niet bespreekbaar met de crew!!
Wat heel bijzonder en totaal fout is, is dat de hoofdgeluidstechnicus alle faders van alle mikes tijdens de gesprekken open liet staan en bovendien ook tijdens de muziekoptredens! De klank werd daardoor overdreven hol! Bovendien maakten de MAC spots van de band een enorm bromgeluid en mochten niet uitgezet worden! De geluidsman in kwestie had alleen ervaring bij zaalmixen, heb ik begrepen. De beeldtechnicus moest 2 verschillende typen camera’s proberen gelijk te krijgen: dat is niet gelukt! Eén camera liep voortdurend uit de backfocus, wat ’s middag al geconstateerd was en niets mee gedaan werd! Een schande voor het facilitaire bedrijf, dat ze geen reserve materiaal bij zich hadden of überhaupt geen extra spullen hadden! Alle camera’s waren al jaren geleden afgeschreven en slecht onderhouden, dat zag je zo! Nu hebben we in Nederland hoge eisen, hoger wellicht dan in Israël, maar dit was op zowel audio als video gebied een heel slechte zaak! Ook op communicatiegebied was alles een ramp! Bijgaand een foto van de OB-interieur, die mij vooraf werd toegezonden. Het zegt genoeg: onscherp!!! In de OB truck zat een man met bril en capuchon, die de hele dag niets heeft gedaan! Ook niet toen er van alles niet werkte! Wij noemden hem Mr. Airco, omdat ook de aircondition in de wagen niet goed werkte! Als het apparaat aanstond werd het vreselijk koud en blies de lucht direct je nek in; als het uitstond was het aangenamer. Dus wij hebben steeds het ding uitgezet en enkele minuten later stond de airco weer aan! Mr. Airco was daar verantwoordelijk voor. Michal heeft zelfs de afstandbediening weggenomen en Nic had ook een manier gevonden om het aangenamer te maken! Ik was de man zo ongelofelijk zat, dat ik heb de OB heb uitgestuurd! Hardleers als hij was, niet voorstellen en geen idee wat voor functie hij had, zat hij even later weer in de regieruimte! Eén medewerker van het facilitaire bedrijf moest alle ellende opknappen en ze waren dus duidelijk met te weinig mensen voor deze klus! Hij liep van de studio naar de wagen en weer terug! Hij kon alle gedoe ook niet echt oplossen, waardoor de uitzending veel averij heeft opgelopen. Indien we met een fly-away set met Nederlandse crew dit programma hadden gedaan, was er een technisch betere en ook zeker een inhoudelijk beter programma uitgekomen! Door alle misverstanden over techniek en niet duidelijk was wie wat moest doen, hadden de presentatoren ook meer ontspannen en goed contact met de eindredacteur kunnen hebben. Helaas is het ander gelopen! Ik kan nog vele andere zaken opnoemen waardoor het mis is gegaan, maar het is uitgezonden en het is een les voor ons allen: Ga NOOIT werken met het facilitaire bedrijf in Israël die dit programma heeft gedaan. Sowieso is het aan te raden om een crew geheel uit vakbekwame Nederlanders te laten bestaan, want daar hebben we er genoeg van!
Ik heb geen spijt, dat ik dit programma had geregisseerd, maar de energie die door alle Nederlanders erin gestoken werd heeft het niet kunnen winnen van de amateurs op facilitair gebied in Israël! Jeruzalem is een prachtige stad en een bezoek waard en ik ga er zeker terug, maar dan wel met eigen mensen!
woensdag 10 december 2008
KIJKCIJFERS - TIJD VOOR MAX
De kijkcijfers zijn inmiddels een belangrijk onderdeel geworden bij het maken van TV programma’s. Als ik goed geïnformeerd ben, staan er verspreid door heel Nederland ruim 1500 meetpunten. De families die zo’n kastje hebben staan is een doorsnee van het Nederlandse kijkerspubliek. De bezitters van zo’n kastje geven door met hoeveel personen er is gekeken naar een bepaald programma. Via een vermenigvuldiging krijg je dan een X aantal kijkers. Op deze manier wordt de volgende dag, rond 8 uur in de morgen, bekend gemaakt hoeveel kijkers een bepaald programma heeft gehad. Voor programmamakers een belangrijk moment, want daarmee is te zien hoe populair een programma was. De dienst kijk- en luisteronderzoek (KLO) van www.kijkonderzoek.nl kan, indien gewenst, ook nog een zeer gedetailleerde uitdraai maken per minuut en de waardering. Nu weet ik, uit eigen ervaring, dat veel collega’s ’s ochtends voor de computer zitten om te zien wat het programma heeft gedaan. Afhankelijk van de cijfers kan een programma gecontinueerd of van de zender gehaald worden. Persoonlijk vind ik, dat je je niet gek moet laten maken door de cijfers. Lang geleden regisseerde ik Nederland Muziekland voor de publieke Veronica Omroep Organisatie. Het programma heb ik meer dan 60 X geregisseerd, dus ook ik kende het verloop in kijkcijfers van het programma. Ooit namen wij het programma op in Alkmaar. Er ging van alles mis bij die opname, maar gelukkig konden we monteren en waren alle ongerechtigheden eruit. Bij het thuis kijken naar die bewuste uitzending bleek de opnametape in plaats van de montagetape uitgezonden te worden. Ik kan melden, dat je dan een beetje gek word! Snel gebeld met de Eindregie, maar de tape was niet meer te stoppen. Een vreselijk moment uit mijn loopbaan als programmamaker. De bandnummers bleken verkeerd doorgegeven te zijn. Een ongemonteerde versie van een programma waarbij alles misging, dat moet voor de kijker een rare indruk geven. Wat blijkt de volgende dag: de HOOGSTE kijkdichtheid ooit met de HOOGSTE waardering! Ik wil hiermee zeggen, dat het soms ook een heel vertekend beeld geeft. In het kader van de anekdotes bij programmamakers: In 1994 is er per abuis een ISO tape uitgezonden van een band op het Northsea Jazz festival. Camera 1, achter in de zaal, heeft de hele opname ISO gestaan, die regelmatig zijn focus checkte, snelle correcties maakte etc. Het was op een mooie zondagmiddag in juli en gelukkig keken er niet veel mensen naar deze uitzending. Wij waren inmiddels alweer bezig met een volgende act op dit geweldige festival, wat ik al 18 jaar regisseer. Wij hoorden pas later, dat men in de uitzendwagen deze tape uitgezonden had, gedurende 10 minuten! De kijker moet wel gedacht hebben: Dit klopt niet. Maar nog opvallender was de reactie van toenmalige eindredacteur, die het een geweldige registratie vond. Mijn reactie tegen de cameracollega’s was: “Jongens pak camera 2 t/m 6 maar in”! Het deed mij veel pijn om dat te horen, van een eindredacteur. Een regelrechte belediging!
Tegenwoordig hangt alles af van de kijkcijfers: presentatoren worden nerveus als de kijkcijfers minder zijn dan de week ervoor. Formules worden veranderd in de hoop op meer kijkers. Soms wordt een programma te vroeg van de zender gehaald, waarbij vaak ook de presentatoren sneuvelen. Persoonlijk vind ik dat een slechte zaak, maar Netmanagers en programmadirecteuren van Commerciële Omroepen kijken alleen naar de cijfers! “All you need” deed de eerste uitzendingen ook niets qua kijkcijfers. Het werd een klapper!
Vanaf het begin ben ik betrokken bij Omroepvereniging MAX. Ik heb zelfs hun allereerste programma geregisseerd: “De Tante van Charlie”. Een klucht, die overigens op 1 januari 2009 weer wordt uitgezonden. Ook regisseer ik al jaren het middagprogramma van MAX. Eerst was het “MAX & Catherine”; daarna “MAX & Martine”. Beide programma’s hadden heel hoge kijkcijfers voor dat moment en er was geen enkel verschil of Catherine Keyl of Martine van Os het presenteerde. Daarna kwam “MAX & Loretta”, waarbij de kijkcijfers behoorlijk naar beneden duikelde. Er kwam een ander decor, andere items en het belangrijkste: het werd niet live uitgezonden! Op sommige dagen hadden we maar de helft van het jaar ervoor. Er werd veel gesproken over waar de terugval aan te danken was, maar daar kom je niet echt achter. Persoonlijk vond ik het “te gezellig” op TV met Schobbie de hond en andere onbelangrijke zaken.
Mijn regiecollega Rinus Spoor en ik doen ook al die jaren de regie voor dit programma. Samen met de collega’s van UNITED brengen wij het, naar beste kunnen, in beeld. Daar zit het ‘m dan ook niet in! Dit seizoen presenteren Sybrand Niesen en Martine van Os het middag/vroeg in de avond programma. En live!! Het programma kreeg ook een andere naam, natuurlijk! “Tijd voor MAX” is in mijn ogen het beste programma op hetzelfde tijdstip. Ook de redactie en de productie is in bloedvorm, zeer gemotiveerd, o.l.v. eindredactrice Anne Marie Wegman en de samenstellers verzorgen zij maandag t/m donderdag een heerlijk programma. Om te maken én om naar te kijken! Maar de kijkers komen niet terug, die we het eerste seizoen wel hadden! Programmadirecteur Jasper van der Schalie, Martine en Sybrand, Desirée de Jongh, Nelleke Koen en alle andere betrokkenen zijn vaak toch weer teleurgesteld als wij voor de computer zitten en kijken naar de kijkcijfers. Er is natuurlijk geen reden tot paniek, want met ca. 500.000 kijkers op een tijdstip rond etenstijd en veel concurrentie van andere netten, mag je niet klagen, wel teleurgesteld zijn. De kijker moest eens weten hoeveel energie er in dat programma zit; hoe hard er door werkelijk iedereen wordt gewerkt om een heerlijk programma neer te zetten. Hoe prettig het is om met 2 echte profs te werken vóór de camera, niets ten nadele overigens van de vorige presentatoren. Want Catherine Keyl heeft in het verleden genoeg bewezen een uitstekende journaliste en programmamaker te zijn. Loretta is weer uit heel ander hout gesneden en presenteerde dus ook anders.
Het eerste seizoen van TIJD VOOR MAX zit er bijna op en gaat 12 januari 2009 weer van start. Ik draai al heel lang mee als programmamaker, maar moet toch eerlijk bekennen dat dit programma zó leuk is om aan mee te werken! Ook na afloop van de uitzending is de sfeer optimaal.... De vraag is daarom ook hoe het kan dat er, mijn inziens, te weinig mensen naar kijken. Tuurlijk.... er zijn ook best wel onderdelen die ik niet zo zie zitten zoals de metamorfose. Ik geloof het wel, dat iemand er heel anders uit gaat zien met een haarspoeling en andere kleding.
Dat Omroep MAX over enkele jaren de grootste omroep zal zijn, dat geloof ik echt. Want met de vergrijzing en het aantal gerichte programma’s is MAX een schot in de roos. MAX is niet alleen voor de oudere kijker, maar richt zich wel voornamelijk op de 49+ categorie. Ik behoor daar ook bij, maar zolang ik 4 maanden geleden Metallica kan regisseren, of The Foo Fighters of Snoop Dogg in beeld breng, denk ik, dat er een verschuiving heeft plaatsgevonden in leeftijd en interesses. Toen mijn vader zo oud was als ik nu ben, vond ik het een oude man. Nu kijken jongeren daar gelukkig heel anders naar, is mijn ervaring. Je kan, als 49plusser, met alles uitstekend meedoen, werkelijk alles! Dus is er iets veranderd, de laatste jaren in mijn beleving. MAX speelt daar ook op in! En wat wel heel grappig is, dat de gemiddelde leeftijd van de “TIJD VOOR MAX” collega’s rond de 30 jaar zal liggen. Nu is het wel zo, dat Rinus en ik de gemiddelde leeftijd wel wat opschroeven..... Een stagiaire, die vorig seizoen bij Tijd voor... werkte en nu haar stage bij een andere omroep doet, mist MAX nog iedere dag. Zij is 19 jaar!! Ikzelf heb lang voor Veronica gewerkt: 10 prachtige jaren! Ik zie heel veel paralellen met MAX en het oude Veronica: alles kan en mag, indien het bij MAX past én zelfs de slogan is hetzelfde: “MAX blijft.... als U dat wilt!”. Het was afgelopen toen Veronica commercieel ging! Jammer, jammer! Gelukkig heeft MAX die intentie niet! TIJD VOOR MAX blijft hopelijk nog heel lang in het publieke bestel!
Tegenwoordig hangt alles af van de kijkcijfers: presentatoren worden nerveus als de kijkcijfers minder zijn dan de week ervoor. Formules worden veranderd in de hoop op meer kijkers. Soms wordt een programma te vroeg van de zender gehaald, waarbij vaak ook de presentatoren sneuvelen. Persoonlijk vind ik dat een slechte zaak, maar Netmanagers en programmadirecteuren van Commerciële Omroepen kijken alleen naar de cijfers! “All you need” deed de eerste uitzendingen ook niets qua kijkcijfers. Het werd een klapper!
Vanaf het begin ben ik betrokken bij Omroepvereniging MAX. Ik heb zelfs hun allereerste programma geregisseerd: “De Tante van Charlie”. Een klucht, die overigens op 1 januari 2009 weer wordt uitgezonden. Ook regisseer ik al jaren het middagprogramma van MAX. Eerst was het “MAX & Catherine”; daarna “MAX & Martine”. Beide programma’s hadden heel hoge kijkcijfers voor dat moment en er was geen enkel verschil of Catherine Keyl of Martine van Os het presenteerde. Daarna kwam “MAX & Loretta”, waarbij de kijkcijfers behoorlijk naar beneden duikelde. Er kwam een ander decor, andere items en het belangrijkste: het werd niet live uitgezonden! Op sommige dagen hadden we maar de helft van het jaar ervoor. Er werd veel gesproken over waar de terugval aan te danken was, maar daar kom je niet echt achter. Persoonlijk vond ik het “te gezellig” op TV met Schobbie de hond en andere onbelangrijke zaken.
Mijn regiecollega Rinus Spoor en ik doen ook al die jaren de regie voor dit programma. Samen met de collega’s van UNITED brengen wij het, naar beste kunnen, in beeld. Daar zit het ‘m dan ook niet in! Dit seizoen presenteren Sybrand Niesen en Martine van Os het middag/vroeg in de avond programma. En live!! Het programma kreeg ook een andere naam, natuurlijk! “Tijd voor MAX” is in mijn ogen het beste programma op hetzelfde tijdstip. Ook de redactie en de productie is in bloedvorm, zeer gemotiveerd, o.l.v. eindredactrice Anne Marie Wegman en de samenstellers verzorgen zij maandag t/m donderdag een heerlijk programma. Om te maken én om naar te kijken! Maar de kijkers komen niet terug, die we het eerste seizoen wel hadden! Programmadirecteur Jasper van der Schalie, Martine en Sybrand, Desirée de Jongh, Nelleke Koen en alle andere betrokkenen zijn vaak toch weer teleurgesteld als wij voor de computer zitten en kijken naar de kijkcijfers. Er is natuurlijk geen reden tot paniek, want met ca. 500.000 kijkers op een tijdstip rond etenstijd en veel concurrentie van andere netten, mag je niet klagen, wel teleurgesteld zijn. De kijker moest eens weten hoeveel energie er in dat programma zit; hoe hard er door werkelijk iedereen wordt gewerkt om een heerlijk programma neer te zetten. Hoe prettig het is om met 2 echte profs te werken vóór de camera, niets ten nadele overigens van de vorige presentatoren. Want Catherine Keyl heeft in het verleden genoeg bewezen een uitstekende journaliste en programmamaker te zijn. Loretta is weer uit heel ander hout gesneden en presenteerde dus ook anders.
Het eerste seizoen van TIJD VOOR MAX zit er bijna op en gaat 12 januari 2009 weer van start. Ik draai al heel lang mee als programmamaker, maar moet toch eerlijk bekennen dat dit programma zó leuk is om aan mee te werken! Ook na afloop van de uitzending is de sfeer optimaal.... De vraag is daarom ook hoe het kan dat er, mijn inziens, te weinig mensen naar kijken. Tuurlijk.... er zijn ook best wel onderdelen die ik niet zo zie zitten zoals de metamorfose. Ik geloof het wel, dat iemand er heel anders uit gaat zien met een haarspoeling en andere kleding.
Dat Omroep MAX over enkele jaren de grootste omroep zal zijn, dat geloof ik echt. Want met de vergrijzing en het aantal gerichte programma’s is MAX een schot in de roos. MAX is niet alleen voor de oudere kijker, maar richt zich wel voornamelijk op de 49+ categorie. Ik behoor daar ook bij, maar zolang ik 4 maanden geleden Metallica kan regisseren, of The Foo Fighters of Snoop Dogg in beeld breng, denk ik, dat er een verschuiving heeft plaatsgevonden in leeftijd en interesses. Toen mijn vader zo oud was als ik nu ben, vond ik het een oude man. Nu kijken jongeren daar gelukkig heel anders naar, is mijn ervaring. Je kan, als 49plusser, met alles uitstekend meedoen, werkelijk alles! Dus is er iets veranderd, de laatste jaren in mijn beleving. MAX speelt daar ook op in! En wat wel heel grappig is, dat de gemiddelde leeftijd van de “TIJD VOOR MAX” collega’s rond de 30 jaar zal liggen. Nu is het wel zo, dat Rinus en ik de gemiddelde leeftijd wel wat opschroeven..... Een stagiaire, die vorig seizoen bij Tijd voor... werkte en nu haar stage bij een andere omroep doet, mist MAX nog iedere dag. Zij is 19 jaar!! Ikzelf heb lang voor Veronica gewerkt: 10 prachtige jaren! Ik zie heel veel paralellen met MAX en het oude Veronica: alles kan en mag, indien het bij MAX past én zelfs de slogan is hetzelfde: “MAX blijft.... als U dat wilt!”. Het was afgelopen toen Veronica commercieel ging! Jammer, jammer! Gelukkig heeft MAX die intentie niet! TIJD VOOR MAX blijft hopelijk nog heel lang in het publieke bestel!
"DE JOSTI'S PAKKEN UIT"
Enkele weken geleden namen wij in studio 2 op het Mediapark het programma “De Josti’s Pakken Uit” op voor de NCRV. Het betrof hier een Sinterklaas programma met het bijna voltallige Jostiband Orkest uit Zwammerdam. Onder leiding van dirigente Lyan Verburg speelde de Jostiband natuurlijk veel Sinterklaasliedjes. Jochem van Gelder was de ceremoniemeester, want het was een verrassing voor de Goedheiligman. De Sint, de enige echte natuurlijk, was samen met zijn vast Piet in de studio aanwezig. Het werd een heel vrolijk programma.
Artiesten dienden zich aan, zoals Edsillia Rombey, Nick & Simon en Slagerij van Kampen. Bij alle muziekstukken deden de leden van de Jostiband mee. Dus veel, heel veel keyboards, slagwerk in de vorm tamboerijnen, drumstellen, accordeons, jembi’s etc. De uitgenodigde artiesten hadden al gerepeteerd met de Jostiband in Zwammerdam. Voor hen was de eerste kennismaking een waar feest met de sterren! Edsillia, Nick & Simon, maar ook de Slagerij hadden allen een cadeautje voor de Sint meegenomen. Veel konden we repeteren, maar natuurlijk niet alles, dat begrijp je!
Omdat het decor heel breed was opgesteld en de leden van de Jostband op een bepaalde manier in het decor moesten zitten, werd het “dakterras” (want daar leek het op) in de breedte van de studio opgesteld. Recht tegenover de Jostband én de Sint zat ongeveer 120 man publiek, die de aanwezigheid van de Sint én de Jostiband zeer waardeerden en uit volle borst meezongen, waar dat kon!
Door de brede opstelling van het decor moesten we met de handheld camera’s ook een list verzinnen om ze niet al te veel te laten opvallen. Nu waren er zoveel Pieten in decor, dat er besloten was om 3 camera Pieten en dito assistenten hun werk in die hoedanigheid te laten doen. Hiernaast zie je een aantal van hen. De vraag is nu: Wie is wie?
Er was toch nog even een spannend moment, want bij het vertrek van de Sint uit de studio werd het alom bekende “Dag Sinterklaasje” ondersteund met 2 flutterfetti’s kanonnen, gespeeld. Zoals bekend zijn veel toetsen voorzien van een kleur om de juiste toonsoort te houden..... Ook flutterfetti heeft veel kleuren bij het neerdwarrelen..... Het is allemaal heel goed gegaan, want anders hadden we misschien “O Dennenboom” gekregen, zoals Jochem opmerkte!
Er waren bij deze productie TDT Crane van Egripment met een 11 X lens, 3 handhelds en 3 grote studiocamera’s met 20 X lenzen betrokken. Eerste cameraman was Jurriaan van der Kamp en de Videokeizer zat achter de knoppen. En zoals altijd bij de Jostiband was Eva Ruis ingevlogen om mij te assisteren. Eva heeft een verleden met de Jostband en reikt zelfs tot in Canada, waar zij een aantal jaren geleden hebben opgetreden voor de NCRV. Mijn collega Wilco Pleging was de toenmalige regisseur. Maar ook ik mocht eerder een opname doen met deze groep muzikanten, namelijk bij het Oranjeconcert. Hierbij was in de Grote Kerk in Den Haag de Koningin betrokken. Aandoenlijk was het hoe één van de Josti’s toen aan HM vroeg of hij een keer haar paarden mocht zien. De Koningin reageerde daar heel mooi op door te meldden dat er contact opgenomen moest worden met de Opperstalmeester. Ik heb altijd gedacht, dat dat iemand anders was....
De montage van “De Josti’s Pakken Uit” deed Henk ook en we waren snel klaar, omdat het een uitstekende opname betrof. En dan maar hopen, dat er goed naar gekeken wordt op Pakjesavond. Nou, met 1.136.00 kijkers kunnen we heel tevreden zijn. Over de rol van de kijkcijfers wil ik graag iets schrijven in het volgende blog.
Artiesten dienden zich aan, zoals Edsillia Rombey, Nick & Simon en Slagerij van Kampen. Bij alle muziekstukken deden de leden van de Jostiband mee. Dus veel, heel veel keyboards, slagwerk in de vorm tamboerijnen, drumstellen, accordeons, jembi’s etc. De uitgenodigde artiesten hadden al gerepeteerd met de Jostiband in Zwammerdam. Voor hen was de eerste kennismaking een waar feest met de sterren! Edsillia, Nick & Simon, maar ook de Slagerij hadden allen een cadeautje voor de Sint meegenomen. Veel konden we repeteren, maar natuurlijk niet alles, dat begrijp je!
Omdat het decor heel breed was opgesteld en de leden van de Jostband op een bepaalde manier in het decor moesten zitten, werd het “dakterras” (want daar leek het op) in de breedte van de studio opgesteld. Recht tegenover de Jostband én de Sint zat ongeveer 120 man publiek, die de aanwezigheid van de Sint én de Jostiband zeer waardeerden en uit volle borst meezongen, waar dat kon!
Door de brede opstelling van het decor moesten we met de handheld camera’s ook een list verzinnen om ze niet al te veel te laten opvallen. Nu waren er zoveel Pieten in decor, dat er besloten was om 3 camera Pieten en dito assistenten hun werk in die hoedanigheid te laten doen. Hiernaast zie je een aantal van hen. De vraag is nu: Wie is wie?
Er was toch nog even een spannend moment, want bij het vertrek van de Sint uit de studio werd het alom bekende “Dag Sinterklaasje” ondersteund met 2 flutterfetti’s kanonnen, gespeeld. Zoals bekend zijn veel toetsen voorzien van een kleur om de juiste toonsoort te houden..... Ook flutterfetti heeft veel kleuren bij het neerdwarrelen..... Het is allemaal heel goed gegaan, want anders hadden we misschien “O Dennenboom” gekregen, zoals Jochem opmerkte!
Er waren bij deze productie TDT Crane van Egripment met een 11 X lens, 3 handhelds en 3 grote studiocamera’s met 20 X lenzen betrokken. Eerste cameraman was Jurriaan van der Kamp en de Videokeizer zat achter de knoppen. En zoals altijd bij de Jostiband was Eva Ruis ingevlogen om mij te assisteren. Eva heeft een verleden met de Jostband en reikt zelfs tot in Canada, waar zij een aantal jaren geleden hebben opgetreden voor de NCRV. Mijn collega Wilco Pleging was de toenmalige regisseur. Maar ook ik mocht eerder een opname doen met deze groep muzikanten, namelijk bij het Oranjeconcert. Hierbij was in de Grote Kerk in Den Haag de Koningin betrokken. Aandoenlijk was het hoe één van de Josti’s toen aan HM vroeg of hij een keer haar paarden mocht zien. De Koningin reageerde daar heel mooi op door te meldden dat er contact opgenomen moest worden met de Opperstalmeester. Ik heb altijd gedacht, dat dat iemand anders was....
De montage van “De Josti’s Pakken Uit” deed Henk ook en we waren snel klaar, omdat het een uitstekende opname betrof. En dan maar hopen, dat er goed naar gekeken wordt op Pakjesavond. Nou, met 1.136.00 kijkers kunnen we heel tevreden zijn. Over de rol van de kijkcijfers wil ik graag iets schrijven in het volgende blog.
dinsdag 25 november 2008
JUNIOR EUROVISION SONG CONTEST 2008 - CYPRUS
Zaterdag 22 november 2008 was het zover! Na de fantastische show van vorig jaar in Ahoy’ van het Junior Eurovisie Songfestival was het nu de beurt aan Cyprus om het nog beter te doen dan wij in Nederland! Helaas het is ze niet geluk, in mijn optiek en die van de EBU!
Ik ben op woensdag naar Lemesos op Cyprus afgereisd om te kijken of de “tips and tricks” die Eva en ik gegeven hadden ook inderdaad voor hun werkbaar waren......
De sfeer was geweldig op Cyprus, waarschijnlijk mede door het mooie weer! De zaal, de Spyros Kyprianou Arena net buiten de stad, is een schitterend gebouw, dat voornamelijk voor sportevenementen wordt gebruikt. Maar het is een intieme zaal, beter dan Ahoy, vind ik. Nadat wij in Holland “Make a big splash” als thema hadden, kwamen de Cyprioten met “Fun in the Sun”! Ik heb jarenlang voor het Curaçao Tourist Office de promotievideo’s met veel plezier gemaakt en hadden in 1997 ook al “Fun in the Sun” als thema! Nu was dat niet het enige wat overgenomen was en dus niet echt origineel: tijdschema’s, draaiboeken, cameraplan, line up’s etc. Werkelijk alles was van de AVRO overgenomen. Zelfs sommige teksten kwamen mij bekend voor.....
Ik mocht op 8 december 2007 in totaal 15 camera’s regisseren. Nu had mijn collega op Cyprus 21 camera’s tot zijn beschikking. De regisseur, Klitos Klitou, is een bijzonder aardige kerel, maar ik vond een aantal opgelegde kansen gemist. Eerst nog even naar het cameraplan. 21 camera’s dus, die als volgt verdeeld werden:
Camera 1, 2 en 3 stonden frontaal met lange lenzen op een prak. Camera 4 stond op een rails van ca. 20 meter met een wijde 9 X lens. Dan 2 camera’s (5 & 6) op een Osprey dolly links en rechts voor de bühne, die 2 camera’s maakten ronduit lelijke shots en ik vond ze onbegrijpelijk in het cameraplan. De draadloze steadicam was nr 7 en daarover later meer. Camera 8 was een Super Techno 30 op links voor. Camera 9 was een Egripment (!) Scanner Crane. Camera 10 was een topshot recht boven de stage. Camera 11 was een remote op een rails die meeging in de podiumcurve. Camera 12 en 13 waren hand-helds, waarvan 1 altijd het publiek maakte en bediend werd door de enige dame . Deze handhelds werden op, voor ons, ongebruikelijk, maar voor Engelsen gebruikelijke manier, bediend namelijk vanuit de heup. Om dan een steady shot te maken moet je van goede huize komen bij een loopje.... Camera 14 was een Jimmy Jib achter in de zaal. Camera 15 was de Spider Cam, en dit is een camera waar ik echt jaloers op ben qua mogelijkheden. Hij werd bediend door een Duitse cameraman. Geweldige shots!!! Camera 16 was een onderwatercamera vanuit een bak links achterin de zaal. Is 1 X gebruikt!!! Camera 17 & 18 waren onbemande camera’s voor presentaties in de zaal!! Camera 19 was de handheld in de Greenroom, rechts van de buhne. Tot slot camera 20 & 21 waren de autocue camera’s voor de presentatoren. Dar moet je op z’n minst de oorlog mee kunnen winnen, zou je zeggen.
Vorig jaar heb ik kennis gemaakt met de Cypriotische Steadicam Operator. Helaas voor hem was hij er niet bij! Vrijwel de hele cameracrew bestond uit Engelsen, inclusief de reportage wagen van SIS, de commerciële tak van de BBC. Alles kwam van de firma Sony, inclusief de beeldmenger. Verder werden door EVS de weergaven en recaps gemaakt. Door de firma Aston werden de titels aangeleverd. Ik wist niet dat het bedrijf nog bestond eerlijk gezegd! Verder hingen er links en rechts grote doorzicht schermen om alles vanuit de zaal goed te volgen. Hier werd ook op geschakeld buiten de beeldmenger om.
Ik zei het al, de Steadicam Operator kwam dus ook uit Engeland. Adam Gohil was de man die een ongenadige klap, actual (!!!), maakte bij de generale repetitie op vrijdag. Hij moest, en dat is niet verwonderlijk, door 2 man weer op de been worden geholpen! Hulde voor deze man, want hij ging wel gewoon door. Gelukkig hebben wij Job Scholtze in Nederland, die samen met Ivo Borkus toch vele bijzondere shots gemaakt hebben. En met veel lef! Deze Adam maakte gewoon de loopjes zonder veel poespas. Jammer! Gemiste kans! Het lichtontwerp was van Manfred “Ollie” Ollman. Hij heeft een flink budget gehad, dat is zeker, maar kan ook niet op tegen het geweldige lichtplan van Henk Jan van Beek en Alex Trebus bij het JESF in Ahoy’. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar het is echt zo. Ook dat was de mening van een EBU collega. Het geluid in de zaal was goed en werd wel door Cyprioten gedaan. Ondanks dat ik denk, dat er veel meer uit te halen was, heb ik een paar geweldige dagen gehad. Het draaiboek was qua opzet hetzelfde zoals wij het doen, maar heel bijzonder is toch het doortellen gedurende de zang. Ik heb een draaiboek meegenomen en is ter inzage te bekijken. Stuur even een berichtje naar eduard@hitv.nl en kan je het bekijken. Leerzaam, dat is zeker!
En oja.... “onze” Marissa met de song “1 dag” werd uiteindelijk 13de, nadat ze de generale repetitie had “gewonnen”. En tuurlijk een Oostblokland won: Georgië met de song “Bzzz” van Bzikebi. Het verbaasde ons allen niet..... Toch ga ik volgend jaar naar Kiev om daar ook weer te kijken, want het blijft geweldige TV!!!
Voor reacties: eduard@hitv.nl of via het onderstaande envelopje
Ik ben op woensdag naar Lemesos op Cyprus afgereisd om te kijken of de “tips and tricks” die Eva en ik gegeven hadden ook inderdaad voor hun werkbaar waren......
De sfeer was geweldig op Cyprus, waarschijnlijk mede door het mooie weer! De zaal, de Spyros Kyprianou Arena net buiten de stad, is een schitterend gebouw, dat voornamelijk voor sportevenementen wordt gebruikt. Maar het is een intieme zaal, beter dan Ahoy, vind ik. Nadat wij in Holland “Make a big splash” als thema hadden, kwamen de Cyprioten met “Fun in the Sun”! Ik heb jarenlang voor het Curaçao Tourist Office de promotievideo’s met veel plezier gemaakt en hadden in 1997 ook al “Fun in the Sun” als thema! Nu was dat niet het enige wat overgenomen was en dus niet echt origineel: tijdschema’s, draaiboeken, cameraplan, line up’s etc. Werkelijk alles was van de AVRO overgenomen. Zelfs sommige teksten kwamen mij bekend voor.....
Ik mocht op 8 december 2007 in totaal 15 camera’s regisseren. Nu had mijn collega op Cyprus 21 camera’s tot zijn beschikking. De regisseur, Klitos Klitou, is een bijzonder aardige kerel, maar ik vond een aantal opgelegde kansen gemist. Eerst nog even naar het cameraplan. 21 camera’s dus, die als volgt verdeeld werden:
Camera 1, 2 en 3 stonden frontaal met lange lenzen op een prak. Camera 4 stond op een rails van ca. 20 meter met een wijde 9 X lens. Dan 2 camera’s (5 & 6) op een Osprey dolly links en rechts voor de bühne, die 2 camera’s maakten ronduit lelijke shots en ik vond ze onbegrijpelijk in het cameraplan. De draadloze steadicam was nr 7 en daarover later meer. Camera 8 was een Super Techno 30 op links voor. Camera 9 was een Egripment (!) Scanner Crane. Camera 10 was een topshot recht boven de stage. Camera 11 was een remote op een rails die meeging in de podiumcurve. Camera 12 en 13 waren hand-helds, waarvan 1 altijd het publiek maakte en bediend werd door de enige dame . Deze handhelds werden op, voor ons, ongebruikelijk, maar voor Engelsen gebruikelijke manier, bediend namelijk vanuit de heup. Om dan een steady shot te maken moet je van goede huize komen bij een loopje.... Camera 14 was een Jimmy Jib achter in de zaal. Camera 15 was de Spider Cam, en dit is een camera waar ik echt jaloers op ben qua mogelijkheden. Hij werd bediend door een Duitse cameraman. Geweldige shots!!! Camera 16 was een onderwatercamera vanuit een bak links achterin de zaal. Is 1 X gebruikt!!! Camera 17 & 18 waren onbemande camera’s voor presentaties in de zaal!! Camera 19 was de handheld in de Greenroom, rechts van de buhne. Tot slot camera 20 & 21 waren de autocue camera’s voor de presentatoren. Dar moet je op z’n minst de oorlog mee kunnen winnen, zou je zeggen.
Vorig jaar heb ik kennis gemaakt met de Cypriotische Steadicam Operator. Helaas voor hem was hij er niet bij! Vrijwel de hele cameracrew bestond uit Engelsen, inclusief de reportage wagen van SIS, de commerciële tak van de BBC. Alles kwam van de firma Sony, inclusief de beeldmenger. Verder werden door EVS de weergaven en recaps gemaakt. Door de firma Aston werden de titels aangeleverd. Ik wist niet dat het bedrijf nog bestond eerlijk gezegd! Verder hingen er links en rechts grote doorzicht schermen om alles vanuit de zaal goed te volgen. Hier werd ook op geschakeld buiten de beeldmenger om.
Ik zei het al, de Steadicam Operator kwam dus ook uit Engeland. Adam Gohil was de man die een ongenadige klap, actual (!!!), maakte bij de generale repetitie op vrijdag. Hij moest, en dat is niet verwonderlijk, door 2 man weer op de been worden geholpen! Hulde voor deze man, want hij ging wel gewoon door. Gelukkig hebben wij Job Scholtze in Nederland, die samen met Ivo Borkus toch vele bijzondere shots gemaakt hebben. En met veel lef! Deze Adam maakte gewoon de loopjes zonder veel poespas. Jammer! Gemiste kans! Het lichtontwerp was van Manfred “Ollie” Ollman. Hij heeft een flink budget gehad, dat is zeker, maar kan ook niet op tegen het geweldige lichtplan van Henk Jan van Beek en Alex Trebus bij het JESF in Ahoy’. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar het is echt zo. Ook dat was de mening van een EBU collega. Het geluid in de zaal was goed en werd wel door Cyprioten gedaan. Ondanks dat ik denk, dat er veel meer uit te halen was, heb ik een paar geweldige dagen gehad. Het draaiboek was qua opzet hetzelfde zoals wij het doen, maar heel bijzonder is toch het doortellen gedurende de zang. Ik heb een draaiboek meegenomen en is ter inzage te bekijken. Stuur even een berichtje naar eduard@hitv.nl en kan je het bekijken. Leerzaam, dat is zeker!
En oja.... “onze” Marissa met de song “1 dag” werd uiteindelijk 13de, nadat ze de generale repetitie had “gewonnen”. En tuurlijk een Oostblokland won: Georgië met de song “Bzzz” van Bzikebi. Het verbaasde ons allen niet..... Toch ga ik volgend jaar naar Kiev om daar ook weer te kijken, want het blijft geweldige TV!!!
Voor reacties: eduard@hitv.nl of via het onderstaande envelopje
zondag 16 november 2008
RONDOM 10
Gisteravond regisseerde ik de laatste Rondom 10 uitzending van 2008. Het waren over het algemeen inhoudelijk sterke afleveringen. De presentatie was zoals gebruikelijk van Cees Grimbergen; eindredactie Sigrid Muuse.
Rondom 10 wordt op zaterdagavond rond 9 uur uitgezonden. Daar zit een klein misverstand: Iedereen denkt dat Rondom 10 om 10 uur uitgezonden gaat worden. Maar de naam van het programma slaat op 10 gasten die over een bepaald onderwerp komen praten in de Felix Meritis aan de Keizersgracht. Soms maar 8 gasten, soms 12, dat dan wel weer. Het programma is al decennia oud, maar sinds een jaar of 9 heeft het een heel andere benadering en uitstraling gekregen! Gevarieerder in onderwerpen, dat is zeker. Het stoffige is er al jaren af!
Nu hebben wij alle onderwerpen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, wel behandeld: over allochtonen, vechthonden, politieke zaken, de positie van de homo’s in Nederland etc. Werkelijk alles is aan bod gekomen. Hulde voor de redactie om iedere keer weer met een goed en origineel onderwerp te komen. En ik werk daar met veel plezier, als regisseur, aan mee!
Gisteren dus de laatste van 2008! Het onderwerp was “Jongeren en seks”. Daar is al meer over gesproken op TV, maar deze uitzending was, ook gezien het aantal sprekende gasten, groots! Cees was weer in uitstekende vorm! Het onderwerp kon alle kanten opgaan en zo had ik dat ook in de regiebespreking verteld! Het gebeurde dan ook. De eerste gast sprak meteen over “pijpen” en wel meerdere malen op een avond door verschillende meisjes! Veel gasten kijken van deze opmerking nauwelijks op of om, zag ik op de previewmonitoren. Gedurende de uitzending kwamen meer “vaktermen” door en het werd een echte discussie over ontmaagden op je 12de jaar; klaarkomen op gezichten (in een weergave); vingeren en neuken. Het was een pikant onderwerp, mede door een weergave van de videoclip “Vieze meid”. De rapper en hoofdrolspeelster waren uiteraard in de studio. De pornoactrice in de clip was gekleed voor deze gelegenheid! Op “uitzending gemist” kan je deze aflevering terugzien. De clip was hier en daar aangepast door middel van een wipe. De clip ging, in de ruwe versie, heel ver! De discussie was levendig en veel gasten hadden ervaring met seks, ondanks hun leeftijd. Ook waren er enkele meisjes, die nog geen ervaring hadden opgedaan. Het hoor en wederhoor staat hoog in het vaandel bij de redactie! Geen sensatie; eerlijke verhalen over wat er speelt bij jongeren en seks! Veel sprekers, er waren er 16, gaven hun mening. Zo ook een meisje van 23 jaar met een kind van 6. Had door een onprettige sfeer thuis haar geluk elders gezocht en had vele honderden gemeenschappen gehad. Was zwanger geraakt en had spijt van haar achterliggende periode. Zo was er ook een gast, die voor de IKON TV een serie had gemaakt, die binnenkort wordt uitgezonden. Zij kwam, in mijn optiek, volledig onterecht, met wetenschappelijke cijfers over liefde en seks bij jongeren. Zij wilde graag op de stoel van Cees zitten, was mijn indruk. Dat moet je als gast nooit doen! Enfin, ze was goed voor de discussie, zullen we maar zeggen, want dat was het wel.
De cameracollega’s en geluidcollega’s hadden een best zware avond, want het ging van hot naar haar. Leuk voor mij en mijn collega aan de linker hand, de video-editor, natuurlijk ook. Kortom, het was een uitstekende avond met wederom prachtige cijfers met 518.000 kijkers! En dat is geweldig tussen alle amusementsprogramma’s! Rondom 10 is een instituut geworden, dat met passie en oog voor de maatschappij gemaakt wordt! Dat vindt de kijker blijkbaar gelukkig ook: op zaterdagavond met een inhoudelijk programma komen en dan vaak boven het half miljoen kijkers: dat is ronduit uitstekend!!
Toch dacht ik gisteravond na de uitzending: “Vinden mijn veel jongere collega’s dat dit gewoon is: seks op zeer jonge leeftijd; meerdere relaties op een avond etc.” Iedereen die ik sprak vond het te ver gaan, zoals de jongeren vertelden in de uitzending. Gelukkig, dacht ik. Ook de jonge vaders binnen de UBF crew hopen, uiteraard, dat hun kinderen terzijnertijd niet zo onverschillig met seks omgaan. Ik weet zeker dat dat ook inderdaad niet gaat gebeuren, want veel is ook terug te voeren op de opvoeding!
Kortom, het was een spraakmakende uitzending! En ik schreef het al eerder: Het stoffige imago van 15 jaar geleden is er wel af bij Rondom 10. Je moet wel een droogkloot zijn om dat anders te zien!
RONDOM 10 IS ER WEER OP ZATERDAGAVOND 14 FEBRUARI 2009
Rondom 10 wordt op zaterdagavond rond 9 uur uitgezonden. Daar zit een klein misverstand: Iedereen denkt dat Rondom 10 om 10 uur uitgezonden gaat worden. Maar de naam van het programma slaat op 10 gasten die over een bepaald onderwerp komen praten in de Felix Meritis aan de Keizersgracht. Soms maar 8 gasten, soms 12, dat dan wel weer. Het programma is al decennia oud, maar sinds een jaar of 9 heeft het een heel andere benadering en uitstraling gekregen! Gevarieerder in onderwerpen, dat is zeker. Het stoffige is er al jaren af!
Nu hebben wij alle onderwerpen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, wel behandeld: over allochtonen, vechthonden, politieke zaken, de positie van de homo’s in Nederland etc. Werkelijk alles is aan bod gekomen. Hulde voor de redactie om iedere keer weer met een goed en origineel onderwerp te komen. En ik werk daar met veel plezier, als regisseur, aan mee!
Gisteren dus de laatste van 2008! Het onderwerp was “Jongeren en seks”. Daar is al meer over gesproken op TV, maar deze uitzending was, ook gezien het aantal sprekende gasten, groots! Cees was weer in uitstekende vorm! Het onderwerp kon alle kanten opgaan en zo had ik dat ook in de regiebespreking verteld! Het gebeurde dan ook. De eerste gast sprak meteen over “pijpen” en wel meerdere malen op een avond door verschillende meisjes! Veel gasten kijken van deze opmerking nauwelijks op of om, zag ik op de previewmonitoren. Gedurende de uitzending kwamen meer “vaktermen” door en het werd een echte discussie over ontmaagden op je 12de jaar; klaarkomen op gezichten (in een weergave); vingeren en neuken. Het was een pikant onderwerp, mede door een weergave van de videoclip “Vieze meid”. De rapper en hoofdrolspeelster waren uiteraard in de studio. De pornoactrice in de clip was gekleed voor deze gelegenheid! Op “uitzending gemist” kan je deze aflevering terugzien. De clip was hier en daar aangepast door middel van een wipe. De clip ging, in de ruwe versie, heel ver! De discussie was levendig en veel gasten hadden ervaring met seks, ondanks hun leeftijd. Ook waren er enkele meisjes, die nog geen ervaring hadden opgedaan. Het hoor en wederhoor staat hoog in het vaandel bij de redactie! Geen sensatie; eerlijke verhalen over wat er speelt bij jongeren en seks! Veel sprekers, er waren er 16, gaven hun mening. Zo ook een meisje van 23 jaar met een kind van 6. Had door een onprettige sfeer thuis haar geluk elders gezocht en had vele honderden gemeenschappen gehad. Was zwanger geraakt en had spijt van haar achterliggende periode. Zo was er ook een gast, die voor de IKON TV een serie had gemaakt, die binnenkort wordt uitgezonden. Zij kwam, in mijn optiek, volledig onterecht, met wetenschappelijke cijfers over liefde en seks bij jongeren. Zij wilde graag op de stoel van Cees zitten, was mijn indruk. Dat moet je als gast nooit doen! Enfin, ze was goed voor de discussie, zullen we maar zeggen, want dat was het wel.
De cameracollega’s en geluidcollega’s hadden een best zware avond, want het ging van hot naar haar. Leuk voor mij en mijn collega aan de linker hand, de video-editor, natuurlijk ook. Kortom, het was een uitstekende avond met wederom prachtige cijfers met 518.000 kijkers! En dat is geweldig tussen alle amusementsprogramma’s! Rondom 10 is een instituut geworden, dat met passie en oog voor de maatschappij gemaakt wordt! Dat vindt de kijker blijkbaar gelukkig ook: op zaterdagavond met een inhoudelijk programma komen en dan vaak boven het half miljoen kijkers: dat is ronduit uitstekend!!
Toch dacht ik gisteravond na de uitzending: “Vinden mijn veel jongere collega’s dat dit gewoon is: seks op zeer jonge leeftijd; meerdere relaties op een avond etc.” Iedereen die ik sprak vond het te ver gaan, zoals de jongeren vertelden in de uitzending. Gelukkig, dacht ik. Ook de jonge vaders binnen de UBF crew hopen, uiteraard, dat hun kinderen terzijnertijd niet zo onverschillig met seks omgaan. Ik weet zeker dat dat ook inderdaad niet gaat gebeuren, want veel is ook terug te voeren op de opvoeding!
Kortom, het was een spraakmakende uitzending! En ik schreef het al eerder: Het stoffige imago van 15 jaar geleden is er wel af bij Rondom 10. Je moet wel een droogkloot zijn om dat anders te zien!
RONDOM 10 IS ER WEER OP ZATERDAGAVOND 14 FEBRUARI 2009
DE KOP IS ERAF!!
Zoals zoveel medewerkers bij de Nederlandse televisie heb ik naast mijn eigen site, www.hitv.nl, ook een blog-spot. Wat ga je daar nu opzetten? Een programma, dat ik recentelijk heb geregisseerd? Of een programma beoordelen van een collega? Beide zijn het geval voor de toekomst! Opmerkingen, positief of negatief, zijn altijd welkom. Géén discussies zoals op andere sites en blog-spots over of RTL een betere zender is dan SBS. Of enorme gezwets over kijkcijfers! Ik wil proberen op deze site over inhoud, uitstraling en benadering te communiceren! Collega's, kijkers en lezers kunnen altijd reageren.
Abonneren op:
Posts (Atom)
